روغن مته

مقاله کامل در مورد روغن مته

مقدمه

فرآیند حفاری، ایجاد سوراخ یا چاه در مواد مختلف، یک عمل اساسی در صنایع گوناگون محسوب می‌شود. از استخراج منابع طبیعی گرفته تا تولید قطعات دقیق، این فرآیند نقشی حیاتی ایفا می‌کند. در طول حفاری، استفاده از روانکارها و خنک‌کننده‌ها برای تسهیل کار، افزایش عمر ابزار و بهبود کیفیت نهایی ضروری است. مفهوم "روغن مته" به طور گسترده در صنایع نفت و گاز، فلزکاری و چوب‌کاری به کار می‌رود، اگرچه ماهیت و ترکیبات آن در هر صنعت ممکن است متفاوت باشد. هدف از این مقاله، ارائه یک بررسی جامع از روغن مته، شامل تعریف آن در صنایع مختلف، انواع موجود، کاربردهای خاص، مزایا، معایب، دستورالعمل‌های استفاده ایمن و جایگزین‌های آن است. در نهایت، ساختار این مقاله به گونه‌ای تنظیم شده است که خواننده درک کاملی از این ماده مهم صنعتی پیدا کند.

روغن مته چیست؟ تعریف، هدف و کاربردهای اصلی

اصطلاح "روغن مته" با وجود کاربرد گسترده، در صنایع مختلف معانی متفاوتی دارد. برای درک جامع این مفهوم، لازم است کاربردهای آن را در هر یک از صنایع نفت و گاز، فلزکاری و چوب‌کاری به طور جداگانه بررسی کنیم.

در صنعت نفت و گاز:

در صنعت نفت و گاز، حفاری فرآیندی است که طی آن با استفاده از یک مته، چاه‌هایی برای استخراج نفت و گاز از مخازن زیرزمینی ایجاد می‌شود. در این زمینه، اصطلاح "روغن مته" معمولاً به "سیال حفاری" یا "گل حفاری" اشاره دارد که یک مخلوط پیچیده از مواد مختلف است و نه صرفاً روغن. این تمایز مهم است زیرا سیالات حفاری نقش‌های بسیار گسترده‌تری نسبت به روغن‌های برش مورد استفاده در ماشین‌کاری دارند.

هدف اصلی از حفاری در صنعت نفت و گاز، دسترسی به مخازن زیرزمینی حاوی نفت و گاز طبیعی برای تولید این منابع ارزشمند است. با این حال، حفاری تنها برای استخراج نهایی نیست، بلکه اهداف دیگری نیز دارد. چاه‌های اکتشافی برای یافتن مناطق جدید حاوی نفت و گاز حفر می‌شوند، چاه‌های ارزیابی برای تعیین ویژگی‌های مخزن کشف شده مانند نرخ جریان مورد استفاده قرار می‌گیرند، چاه‌های توسعه یا تولید برای استخراج نفت و گاز از میدان‌های اثبات شده حفر می‌شوند، چاه‌های امدادی برای متوقف کردن جریان از یک مخزن در صورت فوران چاه تولیدی به کار می‌روند و چاه‌های تزریق برای تزریق موادی مانند بخار یا دی‌اکسید کربن به مخزن به منظور حفظ فشار یا کاهش ویسکوزیته نفت و تسهیل جریان آن به چاه‌های مجاور استفاده می‌شوند.

کاربردهای اصلی سیالات حفاری در صنعت نفت و گاز عبارتند از: ایجاد چاه‌های مختلف با اهداف اکتشافی، ارزیابی، تولید، تزریق و امدادی. علاوه بر این، این سیالات وظایف حیاتی دیگری نیز بر عهده دارند. آنها برای روانکاری مته و خنک کردن آن در حین حفاری به گردش در می‌آیند. همچنین، سیالات حفاری خرده‌های سنگ حاصل از حفاری را به سطح زمین منتقل می‌کنند و به کنترل فشار درون چاه کمک می‌کنند. در واقع، نقش سیالات حفاری فراتر از روانکاری و خنک‌کنندگی است. آنها فشار هیدرواستاتیک لازم برای جلوگیری از ورود سیالات سازند به چاه را اعمال می‌کنند، از پایداری دیواره چاه محافظت می‌کنند و حتی انرژی هیدرولیکی مورد نیاز برای عملکرد برخی ابزارهای حفاری را منتقل می‌کنند. این نشان می‌دهد که سیالات حفاری در صنعت نفت و گاز، موادی بسیار مهندسی شده با عملکردهای چندگانه هستند.

در صنعت فلزکاری:

در صنعت فلزکاری، اصطلاح "روغن مته" به طور مترادف با "روغن برش" (Cutting oil) به کار می‌رود. روغن برش به عنوان یک روانکار و خنک‌کننده در فرآیندهای ماشین‌کاری فلزات مانند سوراخکاری، تراشکاری و فرزکاری استفاده می‌شود. استفاده از روغن برش در این فرآیندها برای افزایش طول عمر ابزار و بهبود کیفیت قطعه کار بسیار حیاتی است.

هدف اصلی از استفاده از روغن برش در فلزکاری، کاهش اصطکاک و حرارت تولید شده بین ابزار برش و قطعه کار است. این امر به افزایش عمر ابزار، بهبود کیفیت سطح قطعه کار و تسهیل خروج براده‌های فلزی از ناحیه برش کمک می‌کند.

کاربردهای اصلی روغن برش در صنعت فلزکاری شامل فرآیندهایی مانند سوراخکاری، قلاویزکاری، تراشکاری، فرزکاری و سنگ‌زنی می‌شود. در هر یک از این فرآیندها، نوع و ویژگی‌های روغن برش مورد استفاده ممکن است بسته به جنس قطعه کار و نوع عملیات متفاوت باشد.

در صنعت چوب‌کاری:

در صنعت چوب‌کاری، استفاده از روانکارها در هنگام سوراخکاری و سایر فرآیندهای مشابه با هدف کاهش اصطکاک و حرارت صورت می‌گیرد. در این صنعت، اگرچه از اصطلاح "روغن مته" استفاده می‌شود، اما طیف وسیعی از روانکارها، از جمله گزینه‌های غیر روغنی مانند محصولات مبتنی بر موم نیز به کار می‌روند.

هدف از استفاده از روانکارها در چوب‌کاری، جلوگیری از سوختن یا دود کردن چوب در اثر حرارت تولید شده، کاهش اصطکاک بین مته و چوب، تسهیل سوراخکاری دقیق و جلوگیری از خرد شدن یا شکافتن چوب است.

کاربردهای اصلی روانکارها در چوب‌کاری شامل سوراخکاری با انواع مته‌ها، نصب پیچ‌های چوبی و در برخی موارد، پرداخت سطوح چوبی می‌شود. در این صنعت، ملاحظات مربوط به چسباندن قطعات چوبی پس از سوراخکاری نیز اهمیت دارد و به همین دلیل، استفاده از روانکارهای غیر روغنی که در فرآیند چسباندن اختلال ایجاد نکنند، مورد توجه قرار می‌گیرد.

انواع روغن مته و ویژگی‌های آن‌ها

روغن‌های مته مورد استفاده در صنایع مختلف را می‌توان بر اساس منشأ و ترکیبات آن‌ها به سه دسته اصلی تقسیم کرد: روغن‌های معدنی، روغن‌های مصنوعی و روغن‌های گیاهی. هر یک از این دسته‌ها ویژگی‌های منحصربه‌فردی دارند که آن‌ها را برای کاربردهای خاص مناسب می‌سازد.

روغن‌های معدنی:

روغن‌های معدنی، که به آن‌ها روغن‌های پایه نفتی نیز گفته می‌شود، از پالایش نفت خام به دست می‌آیند. این روغن‌ها به دلیل روانکاری عالی که ارائه می‌دهند، به طور گسترده در صنعت فلزکاری مورد استفاده قرار می‌گیرند. با این حال، قابلیت خنک‌کنندگی آن‌ها معمولاً متوسط است. روغن‌های معدنی در برابر حرارت نیز مقاوم هستند. این دسته از روغن‌ها شامل انواع مختلفی از جمله روغن‌های خالص (Straight oils)، روغن‌های محلول (Soluble oils)، روغن‌های نیمه سنتتیک (Semi-synthetic oils) و روغن‌های سنتتیک (Synthetic oils) می‌شوند. از معایب روغن‌های معدنی می‌توان به احتمال تحریک پوست و ایجاد مشکلات تنفسی در اثر تماس با آن‌ها اشاره کرد. همچنین، قابلیت تجزیه‌پذیری زیستی این روغن‌ها پایین است که از نظر زیست‌محیطی یک نکته منفی محسوب می‌شود. تنوع در خواص روغن‌های معدنی به دلیل فرایند پالایش و مواد افزودنی مختلفی است که به آن‌ها اضافه می‌شود. برای مثال، روغن‌های خالص بیشتر برای روانکاری در فشارهای بالا استفاده می‌شوند، در حالی که روغن‌های محلول با آب مخلوط شده و علاوه بر روانکاری، خنک‌کنندگی بهتری نیز ارائه می‌دهند.

روغن‌های مصنوعی:

روغن‌های مصنوعی از طریق سنتز شیمیایی ترکیبات مختلف تولید می‌شوند. این روغن‌ها معمولاً پایداری حرارتی بالایی دارند و روانکاری و خنک‌کنندگی عالی ارائه می‌دهند. روغن‌های مصنوعی در برابر اکسیداسیون و تجزیه نیز مقاوم هستند و طول عمر بیشتری نسبت به روغن‌های معدنی دارند. از نظر زیست‌محیطی، برخی از روغن‌های مصنوعی سازگارتر از روغن‌های معدنی هستند. با این حال، قیمت روغن‌های مصنوعی معمولاً بیشتر از روغن‌های معدنی است. برخی از روغن‌های مصنوعی قابلیت تشکیل امولسیون شفاف با آب را دارند که دید بهتری را در حین فرآیند ماشین‌کاری فراهم می‌کند. روغن‌های مصنوعی به طور خاص برای عملکرد بالا طراحی شده‌اند و اغلب برای کاربردهای خاص مهندسی می‌شوند. برای مثال، برخی از آن‌ها برای ماشین‌کاری با سرعت بالا، برخی برای فشارهای بسیار زیاد و برخی دیگر برای مواد خاص مانند آلیاژهای خاص یا مواد سخت و شکننده فرموله می‌شوند.

روغن‌های گیاهی:

روغن‌های گیاهی از منابع طبیعی مانند دانه‌ها، آجیل‌ها یا میوه‌ها به دست می‌آیند. این روغن‌ها روانکاری خوبی ارائه می‌دهند و از نظر خنک‌کنندگی نیز عملکرد قابل قبولی دارند. یکی از مهم‌ترین مزایای روغن‌های گیاهی، تجزیه‌پذیری زیستی بالای آن‌ها است که آن‌ها را به گزینه‌ای سازگار با محیط زیست تبدیل می‌کند. این روغن‌ها معمولاً غیر سمی هستند و نقطه اشتعال بالایی دارند که از نظر ایمنی حائز اهمیت است. با این حال، پایداری اکسیداسیونی و حرارتی روغن‌های گیاهی معمولاً پایین‌تر از روغن‌های معدنی و مصنوعی است و ممکن است در سرعت‌های بالای ماشین‌کاری کارایی کمتری داشته باشند. همچنین، این روغن‌ها در طول زمان ممکن است اکسید شده و فاسد شوند. روغن‌های گیاهی به عنوان یک جایگزین سازگار با محیط زیست برای روغن‌های معدنی و مصنوعی مورد توجه قرار گرفته‌اند، اما برای کاربردهای سنگین و سرعت‌های بالا ممکن است نیاز به افزودنی‌هایی برای بهبود عملکرد خود داشته باشند. افزودنی‌هایی مانند آنتی‌اکسیدان‌ها و مواد افزودنی فشار قوی می‌توانند به بهبود پایداری و عملکرد این روغن‌ها کمک کنند.

کاربردهای خاص روغن مته در صنایع مختلف

روغن مته در صنایع مختلف با توجه به نیازهای خاص هر صنعت، کاربردهای متنوعی دارد. در این بخش، به بررسی کاربردهای خاص آن در صنایع فلزکاری، چوب‌کاری و حفاری می‌پردازیم.

فلزکاری:

در صنعت فلزکاری، روغن‌های برش نقش حیاتی در فرآیندهای مختلف ایفا می‌کنند. برای سوراخکاری مواد مختلف از جمله فولاد، آلومینیوم، چدن و سایر فلزات، از روغن‌های برش برای کاهش حرارت و اصطکاک استفاده می‌شود. در فرآیندهای قلاویزکاری و رزوه زنی که نیاز به دقت بالا و جلوگیری از آسیب به ابزار و قطعه کار است، استفاده از روغن‌های برش مناسب ضروری است. همچنین، در تراشکاری و فرزکاری که حجم زیادی از مواد برداشته می‌شود و حرارت زیادی تولید می‌گردد، روغن‌های برش به خنک کردن ابزار و قطعه کار و تسهیل خروج براده‌ها کمک می‌کنند. برای ماشین‌کاری با سرعت بالا و دقت بالا، معمولاً از روغن‌های مصنوعی استفاده می‌شود که پایداری و عملکرد بهتری در این شرایط دارند. در برخی موارد خاص مانند ماشین‌کاری مواد غذایی، از روغن‌های گیاهی استفاده می‌شود تا از آلودگی قطعات با مواد شیمیایی مضر جلوگیری شود. انتخاب نوع روغن برش در فلزکاری به شدت به جنس قطعه کار و نوع عملیات بستگی دارد. جدول زیر نمونه‌هایی از روغن‌های برش توصیه شده برای مواد و عملیات مختلف را نشان می‌دهد.

چوب‌کاری:

در صنعت چوب‌کاری، روانکارها برای تسهیل فرآیند سوراخکاری و جلوگیری از آسیب به چوب استفاده می‌شوند. برای سوراخکاری چوب‌های نرم و سخت، استفاده از روانکارهایی مانند روغن‌های مخصوص چوب یا حتی روانکارهای غیر روغنی می‌تواند به کاهش اصطکاک و جلوگیری از خرد شدن یا سوختن چوب کمک کند. برای روانکاری مته‌های فرز، به خصوص در هنگام کار با چوب‌های سخت، استفاده از روانکارهایی مانند Boelube می‌تواند اصطکاک و صدا را کاهش دهد. در هنگام نصب پیچ‌های چوبی، استفاده از روانکارهایی مانند موم می‌تواند به تسهیل کار و جلوگیری از آسیب به چوب کمک کند. علاوه بر این، از روغن‌های مخصوص چوب برای پرداخت و محافظت از سطوح چوبی مانند تخته‌های برش و میزهای کار نیز استفاده می‌شود. در چوب‌کاری، به دلیل اهمیت چسباندن قطعات پس از سوراخکاری، استفاده از روانکارهای غیر روغنی که در فرآیند چسباندن اختلال ایجاد نکنند، ترجیح داده می‌شود.

حفاری:

در صنعت نفت و گاز، سیالات حفاری نقش بسیار مهمی در عملیات حفاری ایفا می‌کنند. این عملیات می‌تواند در خشکی و دریا انجام شود و شامل حفر چاه‌های عمودی، افقی و جهت‌دار برای اهداف مختلف اکتشافی، ارزیابی و تولیدی است. در این صنعت، از سیالات حفاری بر پایه آب و روغن استفاده می‌شود که هر کدام ویژگی‌ها و کاربردهای خاص خود را دارند. انتخاب نوع سیال حفاری به عواملی مانند نوع سازند زمین‌شناسی، فشار و دمای چاه و نوع عملیات حفاری بستگی دارد. تنوع در تکنیک‌ها و محیط‌های حفاری در صنعت نفت و گاز، نیاز به استفاده از سیالات حفاری با خواص مهندسی شده و متناسب با شرایط خاص را ایجاب می‌کند.

مزایای استفاده از روغن مته

استفاده از روغن مته در صنایع مختلف مزایای متعددی دارد که به بهبود فرآیندها و کیفیت محصولات کمک می‌کند. یکی از مهم‌ترین مزایا، افزایش عمر مته و ابزارهای برش است. روانکاری و خنک‌کنندگی که روغن مته فراهم می‌کند، از سایش و خرابی زودرس ابزار جلوگیری می‌کند. همچنین، استفاده از روغن مته منجر به بهبود کیفیت سوراخکاری و سطح نهایی قطعه کار می‌شود. کاهش حرارت و اصطکاک بین ابزار و قطعه کار، از دیگر مزایای کلیدی استفاده از روغن مته است. این امر به تسهیل فرآیند برش و جلوگیری از آسیب دیدن قطعه کار در اثر حرارت زیاد کمک می‌کند. روغن مته همچنین به تسهیل خروج براده‌ها از ناحیه برش کمک می‌کند و از تجمع آن‌ها که می‌تواند باعث آسیب به ابزار و قطعه کار شود، جلوگیری می‌کند. علاوه بر این، برخی از انواع روغن مته می‌توانند از زنگ زدگی و خوردگی ابزار و قطعه کار محافظت کنند. در برخی موارد، استفاده از روغن مته می‌تواند امکان افزایش سرعت و نرخ تغذیه در فرآیند ماشین‌کاری را فراهم کند و در نتیجه، بهره‌وری را افزایش دهد. همچنین، با کنترل حرارت تولید شده، روغن مته به حفظ پایداری ابعاد قطعه کار کمک می‌کند و نیروی مورد نیاز برای انجام فرآیند سوراخکاری را کاهش می‌دهد.

معایب و ملاحظات زیست‌محیطی استفاده از روغن مته

با وجود مزایای فراوان، استفاده از روغن مته معایب و ملاحظات زیست‌محیطی خاص خود را نیز دارد. از نظر بهداشتی، برخی از روغن‌های معدنی و افزودنی‌های موجود در آن‌ها می‌توانند باعث تحریک پوست و مشکلات تنفسی شوند. همچنین، در دماهای بالا، برخی از روغن‌های برش می‌توانند دود و بخارات مضری تولید کنند که برای سلامتی کارگران خطرناک است. روغن‌های مصنوعی و افزودنی‌های آن‌ها نیز ممکن است خطرات بهداشتی خاص خود را داشته باشند. از جنبه زیست‌محیطی، دفع نادرست روغن‌های معدنی و مصنوعی می‌تواند منجر به آلودگی آب و خاک شود. بسیاری از این روغن‌ها قابلیت تجزیه‌پذیری زیستی پایینی دارند و برای مدت طولانی در محیط باقی می‌مانند. در صنعت نفت و گاز نیز، مدیریت و دفع صحیح سیالات حفاری برای جلوگیری از آلودگی محیط زیست ضروری است. از نظر اقتصادی، هزینه خرید برخی از روغن‌های مصنوعی در مقایسه با روغن‌های معدنی بیشتر است و هزینه دفع روغن‌های استفاده شده نیز باید در نظر گرفته شود. نگهداری روغن‌های مته نیز می‌تواند چالش‌برانگیز باشد. روغن‌های محلول و نیمه سنتتیک ممکن است در طول زمان فاسد شده و باکتری در آن‌ها رشد کند و روغن‌های گیاهی نیز ممکن است اکسید شده و فاسد شوند. افزایش آگاهی از مسائل زیست‌محیطی، باعث گرایش به استفاده از جایگزین‌های تجزیه‌پذیر و کم‌خطرتر مانند روغن‌های گیاهی شده است.

دستورالعمل‌های استفاده صحیح و ایمن از روغن مته

برای استفاده صحیح و ایمن از روغن مته، رعایت دستورالعمل‌های خاصی ضروری است. روش‌های استفاده از روغن مته بسته به نوع کاربرد و تجهیزات مورد استفاده متفاوت است. در فرآیندهای ماشین‌کاری فلزات، استفاده از سیستم‌های غرقابی که به طور مداوم روغن را بر روی ابزار و قطعه کار می‌ریزند، برای خنک‌کاری و روانکاری مؤثر رایج است. در برخی کاربردها، ممکن است از سیستم‌های پاششی استفاده شود که روغن را به صورت ذرات ریز بر روی ناحیه برش اسپری می‌کنند. برای کارهای دستی یا در مواردی که نیاز به دقت بیشتری در استفاده از روغن است، می‌توان از برس یا قطره چکان برای استفاده مستقیم روغن در محل تماس ابزار و قطعه کار استفاده کرد. قبل از شروع فرآیند سوراخکاری یا برش، باید اطمینان حاصل شود که جریان روغن به طور مناسب برقرار است و مقدار کافی روغن در محل تماس ابزار و قطعه کار وجود دارد.

علاوه بر روش‌های استفاده، رعایت اقدامات احتیاطی برای حفظ ایمنی در هنگام کار با روغن مته بسیار مهم است. استفاده از تجهیزات حفاظت فردی (PPE) شامل دستکش، عینک ایمنی و ماسک برای جلوگیری از تماس روغن با پوست و چشم و استنشاق بخارات آن توصیه می‌شود. تهویه مناسب محیط کار نیز برای کاهش خطرات ناشی از استنشاق بخارات مضر ضروری است. باید از تماس مستقیم روغن با پوست و چشم خودداری شود و در صورت تماس، ناحیه مورد نظر باید فوراً با آب شسته شود. هر نوع روغن مته ممکن است دستورالعمل‌های ایمنی خاص خود را داشته باشد که باید به دقت رعایت شود. روغن‌های استفاده شده باید طبق مقررات محلی و ملی به روش صحیح دفع شوند تا از آلودگی محیط زیست جلوگیری شود. روغن مته باید در مکان مناسب، دور از نور مستقیم خورشید و حرارت نگهداری شود تا از تجزیه و فساد آن جلوگیری شود.

جایگزین‌های روغن مته

در برخی موارد، ممکن است استفاده از جایگزین‌های روغن مته ترجیح داده شود. یکی از این جایگزین‌ها، خنک‌کننده‌های برش هستند که معمولاً سیالات بر پایه آب با افزودنی‌های خنک‌کننده هستند. این خنک‌کننده‌ها خنک‌کنندگی عالی ارائه می‌دهند، قابلیت رقیق شدن با آب را دارند و معمولاً هزینه کمتری نسبت به روغن‌های خالص دارند. با این حال، روانکاری آن‌ها ممکن است کمتر باشد و نیاز به افزودنی‌های ضد زنگ و ضد باکتری دارند. جایگزین دیگر، روانکارهای خشک هستند که شامل استفاده از هوا، گازها یا پوشش‌های جامد مانند گرافیت و دی‌سولفید مولیبدن می‌شود. این روش آلودگی مایع ندارد و برای برخی مواد خاص مناسب است، اما روانکاری و خنک‌کنندگی آن محدود است و برای همه کاربردها مناسب نیست. روغن‌های گیاهی اصلاح شده نیز به عنوان جایگزینی سازگار با محیط زیست مطرح هستند. این روغن‌ها با افزودنی‌هایی برای بهبود پایداری حرارتی و اکسیداسیونی تقویت شده‌اند و تجزیه‌پذیری زیستی بالا، سمیت کم و روانکاری خوبی دارند، اما ممکن است در کاربردهای سنگین به اندازه روغن‌های مصنوعی کارآمد نباشند. روغن‌های نیمه سنتتیک نیز ترکیبی از روغن‌های معدنی یا مصنوعی با آب و افزودنی‌ها هستند که تعادلی بین روانکاری و خنک‌کنندگی ارائه می‌دهند و هزینه آن‌ها متوسط است، اما نیاز به کنترل غلظت و جلوگیری از رشد باکتری دارند. جدول زیر مزایا و معایب این جایگزین‌ها را نشان می‌دهد.

نتیجه‌گیری و توصیه‌ها

در این مقاله، به بررسی جامع مفهوم روغن مته در صنایع مختلف پرداختیم. همانطور که مشاهده شد، اصطلاح "روغن مته" در صنعت نفت و گاز به سیالات حفاری پیچیده اشاره دارد، در حالی که در فلزکاری مترادف با روغن برش است و در چوب‌کاری طیف وسیعی از روانکارها را شامل می‌شود. انتخاب نوع مناسب روغن مته با توجه به نوع صنعت، کاربرد خاص، جنس قطعه کار و شرایط عملیاتی از اهمیت بالایی برخوردار است. استفاده صحیح از روغن مته می‌تواند منجر به افزایش عمر ابزار، بهبود کیفیت نهایی، کاهش حرارت و اصطکاک و تسهیل فرآیندها شود. با این حال، باید به معایب و ملاحظات زیست‌محیطی مرتبط با استفاده از روغن مته نیز توجه داشت و دستورالعمل‌های ایمنی را به دقت رعایت کرد. روند رو به رشد استفاده از جایگزین‌های سازگار با محیط زیست مانند روغن‌های گیاهی اصلاح شده نشان‌دهنده توجه بیشتر به مسائل پایداری در صنایع مختلف است. در نهایت، پیشنهاد می‌شود تحقیقات بیشتری در زمینه بهبود عملکرد و کاهش اثرات زیست‌محیطی روغن‌های مته صورت گیرد تا بتوان از این ماده مهم صنعتی به طور ایمن‌تر و کارآمدتر استفاده کرد.